colloquia/data/715-diversoria.txt

Titulus: Diversoria
Personæ: Bertulphus,  Guilielmus.

|Be| Cur ita visum est plerisque biduum aut triduum commorari Lugduni?
Ego semel iter ingressus,
non conquiesco donec pervenero,
quo constitui.
|Gv| Imo ego admiror quenquam illinc avelli posse.
|Be| Quam ob rem tandem?
|Gv| Quia illic locus est,
unde non poterant avelli socii Ulyssis,
illic Sirenes.
Nemo domi suæ tractatur melius,
quam illic in pandocheo.
|Be| Quid fit?
|Gv| Ad mensam semper adstabat aliqua mulier,
quæ convivium exhilararet facetiis ac leporibus.
Et est illic mira formarum felicitas.
Primum adibat materfamilias,
quæ salutabat,
jubens nos hilares esse,
& quod apponeretur,
boni consulere.
Huic succedebat filia,
mulier elegans,
moribus ac lingua adeo festivis,
ut possit vel ipsum Catonem exhilarare.
Nec confabulantur ut cum hospitibus ignotis,
sed veluti cum olim notis ac familiaribus.
|Be| Agnosco Gallicæ gentis humanitatem.
|Gv| Quoniam autem illæ non poterant adesse perpetuo,
quod essent obeunda munia domestica,
reliquique convivæ consalutandi,
continenter adstabat puellula quædam ad omneis jocos instructa:
una satis erat omnium jaculis excipiendis:
hæc sustinebat fabulam,
donec rediret filia.
Nam mater erat natu grandior.
|Be| Sed qualis erat tandem apparatus?
Nam fabulis non expletur venter.
|Gv| Profecto lautus;
ut ego mirer,
illos tam vili posse accipere hospites.
Rursus peracto convivio,
lepidis fabulis alunt hominem,
ne quid obrepat tædii.
Mihi videbar domi esse,
non peregre.
|Be| Quid in cubiculis?
|Gv| Illic nusquam non aderant aliquot puellæ,
ridentes,
lascivientes,
lusitantes:
ultro rogabant,
si quid haberemus vestium sordidarum:
eas lavabant,
ac lotas reddebant.
Quid multis?
Nihil illic vidimus præter puellas ac mulieres,
nisi in stabulo:
quanquam & huc frequenter irrumpebant puellæ.
Abeuntes complectuntur,
tantoque affectu dimittunt,
ac si fratres essent omnes,
aut propinquæ cognationis.
|Be| Fortassis isti mores decent Gallos;
mihi magis arrident Germaniæ mores,
utpote masculi.
|Gv| Mihi nunquam contigit videre Germaniam:
quare te quæso,
ne gravere commemorare,
quibus modis accipiant hospitem.
|Be| An ubique sit eadem tractandi ratio,
nescio:
quod ego vidi,
narrabo.
Advenientem nemo salutat,
ne videantur ambire hospitem.
Id enim sordidum & abjectum existimant,
& indignum Germanica severitate.
Ubi diu inclamaveris,
tandem aliquis per fenestellam æstuarii
(nam in his degunt fere usque ad solstitium æstivum)
profert caput,
non aliter quam e testa prospicit testudo.
Is rogandus est,
an liceat illic diversari.
Si non renuit,
intelligis dari locum.
Rogantibus ubi sit stabulum,
mota manu commonstrat.
Illic licet tibi tuum equum tractare tuo more.
Nullus enim famulus manum admovet.
Si celebrius est diversorium,
ibi famulus commonstrat stabulum,
atque etiam locum equo minime commodum.
Nam commodiora servant venturis,
præsertim nobilibus.
Si quid causseris,
statim audis;
/Si non placet,
quære aliud diversorium./
Fœnum in urbibus ægre ac perparce præbent,
nec multo minoris vendunt,
quam ipsam avenam.
Ubi consultum est equo,
totus commigras in hypocaustum,
cum ocreis,
sarcinis,
luto,
id est unum omnibus commune.
|Gv| Apud Gallos designant cubicula,
ubi sese exuant,
extergant,
calfaciant,
aut quiescant etiam,
si libeat.
|Be| Heic nihil tale.
In hypocausto exuis ocreas;
induis calceos;
mutas,
si voles,
indusium;
vestes pluvia madidas suspendis juxta hypocaustum;
ipse te admoves,
ut sicceris.
Est & aqua parata,
si libeat lavare manus,
sed ita munda plerumque,
ut tibi post alia quærenda sit aqua,
qua lotionem eam abluas.
|Gv| Laudo viros nullis deliciis effœminatos.
|Be| Quod si tu appuleris ad horam a meridie quartam,
non cœnabis tamen ante nonam,
nonnunquam & decimam.
|Gv| Quam ob rem?
|Be| Nihil apparant nisi videant omnes,
ut eadem opera ministretur omnibus.
|Gv| Quærunt compendium.
|Be| Tenes.
Itaque frequenter in idem hypocaustum conveniunt octoginta aut nonaginta,
pedites,
equites,
negociatores,
nautæ,
aurigæ,
agricolæ,
pueri,
fœminæ,
sani,
ægroti.
|Gv| Isthuc vere cœnobium est.
|Be| Alius ibi pectit caput,
alius abstergit sudorem,
alius repurgat perones aut ocreas,
alius eructat allium.
Quid multis?
Ibi linguarum ac personarum non minor est confusio,
quam olim in turri Babel.
Quod si quem conspexerint peregrinæ gentis,
qui cultu dignitatis nonnihil præ se ferat,
in hunc intenti sunt omnes defixis oculis,
contemplantes,
quasi novum aliquod animantis genus adductum sit *ex Africa;
adeo ut postea quam accubuerint,
reflexo in tergum vultu,
continenter adspiciant,
nec dimoveant oculos,
cibi immemores.

|*| /Ex Africa/] In proverbium abiit:
semper Africa novi aliquid apportat.
Quod quidem ideo dicebatur,
quod in siticulosa regione ad unum aliquem rivum plurimæ ferarum species
bibendi gratia convenire cogantur:
inibique varia mixtura violentæ Veneris,
varias monstrorum formas,
subindeque novas nasci.

|Gv| Romæ, Lutetiæ ac Venetiæ nemo quidquam miratur.
|Be| Nefas est interim tibi quidquam petere.
Ubi jam multa est vespera,
nec sperantur plures adventuri,
prodit famulus senex,
barba cana,
tonso capite,
vultu torvo,
sordido vestitu.
|Gv| Tales oportebat Cardinalibus Romanis esse a poculis.
|Be| Is circumactis oculis tacitus dinumerat,
quot sint in hypocausto,
quo plures adesse videt,
hoc vehementius accenditur hypocaustum,
etiamsi alioqui sol æstu sit molestus.
Hæc apud illos præcipua pars est bonæ tractationis,
si sudore diffluant omnes.
Si quis non assuetus vapori,
aperiat rimam fenestræ,
ne præfocetur,
protinus audit,
/Claude./
Si respondeas,
/Non fero:/
audis,
/Quære igitur aliud diversorium./
|Gv| Atqui mihi nihil videtur esse periculosius,
quam tam multos haurire eundem vaporem,
maxime resoluto corpore,
atque heic capere cibum,
& horas complures commorari.
Jam enim omitto ructus alliatos,
& ventris flatum,
halitus putres:
multi sunt qui morbis occultis laborant,
nec ullus morbus non habet suum contagium.
Certe plerique scabiem habent Hispanicam,
sive,
ut quidam vocant,
Gallicam,
cum sit omnium nationum communis.
Ab his,
opinor,
non multo minus esse periculi,
quam a leprosis.
Jam tu divina,
quantum discriminis sit in pestilentia.
|Be| Sunt viri fortes,
ista rident ac negligunt.
|Gv| Sed interim multorum periculo fortes sunt.
|Be| Quid facias?
Sic assueverunt:
& constantis est animi non discedere ab instituto.
|Gv| Atqui ante annos viginti quinque,
nihil receptius erat apud Brabantos,
quam thermæ publicæ:
eæ nunc frigent ubique.
Scabies enim nova docuit nos abstinere.
|Be| Sed audi cætera.
Post redit ille barbatus Ganymedes,
ac linteis insternit mensas,
quot putat esse satis illi numero.
Sed ô Deum immortalem,
quam non Milesiis!
cannabea diceres ex antennis detracta.
Destinavit enim unicuique mensæ convivas,
ut minimum octo.
Jam quibus est notus mos patrius,
accumbunt,
ubi cuique libitum fuerit.
Nullum enim discrimen inter pauperem & divitem,
inter herum ac famulum.
|Gv| Hæc est illa vetus æqualitas,
quam nunc e vita submovit tyrannis.
Sic opinor vixisse Christum cum suis discipulis.
|Be| Postquam accubuerunt omnes,
rursum prodit torvus ille Ganymedes,
ac denuo dinumerat sua sodalitia:
mox reversus apponit singulis pinacium ligneum,
& cochleare ex eodem argento factum,
deinde cyathum vitreum;
aliquanto post,
panem:
eum sibi quisque per otium repurgat,
dum coquuntur pultes.
Ita nonnunquam sedetur ferme horæ spacio.
|Gv| Nullus hospitum interim efflagitat cibum?
|Be| Nullus;
cui notum sit regionis ingenium.
Tandem apponitur vinum,
Deus bone,
quam non fumosum!
Non aliud oportebat bibere Sophistas;
tanta est subtilitas & acrimonia.
Quod si quis hospes,
etiam oblata privatim pecunia,
roget ut aliunde paretur aliud vini genus,
primum dissimulant,
sed eo vultu,
quasi interfecturi:
si urgeas,
respondent;
Heic diversati sunt tot Comites & Marchiones,
neque quisquam questus est de vino meo:
si non placet,
quære tibi aliud diversorium.
Solos enim nobiles suæ gentis habent pro hominibus,
& horum insignia nusquam non ostentant.
Jam igitur habent offam,
quam objiciant latranti stomacho:
mox magna pompa veniunt disci.
Primus ferme habet offas panis madefactas jure carnium,
aut,
si dies est pisculentus,
jure leguminum.
Deinde aliud jus:
post aliquid carnium recoctarum,
aut salsamentorum recalfactorum.
Rursus pultis aliquid,
mox aliquid solidioris cibi,
donec probe domito stomacho,
apponant carnes assas aut pisces elixos,
quos non possis omnino contemnere:
sed heic parci sunt,
& subito tollunt.
Hoc pacto totum convivium temperant,
quemadmodum solent actores fabularum,
qui scenis admiscent choros;
ita isti alternis miscent offas ac pultes.
Curant autem,
ut extremus actus sit optimus.
|Gv| Et hoc est boni Poetæ.
|Be| Porro piaculum sit,
si quis interim dicat,
/Tolle hunc discum:
nemo vescitur./
Desidendum est usque ad præscriptum spacium,
quod illi clepsydris,
ut opinor,
metiuntur.
Tandem prodit ille barbatus,
aut pandocheus ipse,
vestitu minimum a famulis differens;
rogat,
ecquid animi nobis sit.
Mox adfertur vinum aliquod generosius.
Amant autem eos qui bibunt largius,
cum nihilo plus solvat ille,
qui plurimum hauserit vini,
quam qui minimum.
|Gv| Mirum gentis ingenium.
|Be| Cum nonnunquam sint,
qui duplo plus absumant in vino,
quam solvant pro convivio.
Sed antequam finiam hoc convivium,
dictu mirum quis sit ibi strepitus ac vocum tumultus,
postquam omnes cœperunt incalescere potu.
Quid multis?
Surda omnia.
Admiscent se frequenter ficti moriones;
quo genere hominum cum nullum sit magis detestandum,
tamen vix credas,
quantopere delectentur Germani:
illi cantu,
garritu,
clamore,
saltatione,
pulsu faciunt,
ut hypocaustum videatur corruiturum,
neque quisquam alterum audiat loquentem.
At interea videntur sibi suaviter vivere:
atque illic desidendum est volenti nolenti,
usque ad multam noctem.
|Gv| Nunc tandem absolve convivium.
Nam me quoque tædet tam prolixi.
|Be| Faciam.
Tandem sublato caseo,
qui vix illis placet,
nisi putris ac vermibus scatens;
prodit ille barbatus,
adferens secum pinacium escarium,
in quo creta pinxit aliquot circulos ac semicirculos:
id deponit in mensa,
tacitus interim ac tristis;
Charontem quempiam diceres.
Qui agnoscunt picturam,
deponunt pecuniam,
deinde alius,
atque alius,
donec expleatur pinacium.
Deinde notatis qui deposuerunt,
supputat tacitus:
si nihil desit,
annuit capite.
|Gv| Quid si quid supersit?
|Be| Fortasse redderet,
& faciunt hoc nonnunquam.
|Gv| Nemo reclamat iniquæ rationi?
|Be| Nemo qui sapit.
Nam protinus audiret, /Quid tu es hominis? Nihilo plus solves quam alii./
|Gv| Liberum hominum genus narras.
|Be| Quod si quis ex itinere lassus,
cupiat mox a cœna petere lectum,
jubetur exspectare,
donec cæteri quoque eant cubitum.
|Gv| Videor mihi videre civitatem Platonicam.
|Be| Tum suus cuique nidus ostenditur,
& vere nihil aliud quam cubiculum:
tantum enim ibi lecti sunt,
& præterea nihil quo utaris,
aut quod fureris.
|Gv| Illic mundities est.
|Be| Eadem quæ in convivio:
lintea forte lota ante menses sex.
|Gv| Quid interim fit de equis?
|Be| Ad eandem disciplinam tractantur,
ad quam homines.
|Gv| Sed est eadem ubique tractatio?
|Be| Alicubi civilior est,
alicubi durior quam narravi:
verum in genere talis est.
|Gv| Quid si ego tibi nunc narrem,
quibus modis hospites tractentur in ea parte Italiæ,
quam Longobardiam vocant,
rursus in Hispania;
deinde in Anglia,
& in Walia?
Nam Angli partim Gallicos,
partim Germanicos mores obtinent,
ut ex his duabus gentibus mixti.
Wali se prædicant *αὐτόχθονας Anglos.
|Be| Quæso te,
ut narres.
Nam mihi nunquam contigit eas adire.
|Gv| In præsentia non est otium.
Nam nauta jussit,
adessem ad horam tertiam,
nisi vellem relinqui;
& habet sarcinulam:
alias dabitur opportunitas ad satietatem usque garriendi.  

|*| Αὐτόχθονας ] Id est, indigenas.